İstifadəçilər: 0
Robotlar: 0
Qonaqlar: 196
Saytda olan son 20 istifadəçi
Xocalı - 26.02.1992
Şikayətini bildir
www.nice.az » Ordan-Burdan » Mən heç böyümədim ana!
Mən heç böyümədim ana!
Bu xəbəri dostlarınla paylaş:
Mən heç böyümədim ana!
Hər vaxt sənin qollarında tapdım tərifi qeyri-mümkün olan rahatlığı. Həyat dənizinin qorxunc dalğaları arasında boğuşarkən sən mənə etibarlı bir liman oldun özüdə hər vaxt. Yağış və dolu aman vermədiyi zamanlarda sevgi çətirini açdın üzərimə. Sən islandın məni yağışdan qorumaq üçün. Sərt soyuqlarda üstündəki köhnə paltonu çıxarıb, üzərimə geydirdin. Üşüdüyünü bildirməmək üçün dişlərini kəlbətin kimi sıxdın. Çox vaxt süfrədən yarı ac qalxdın. Uşaqların aç qalmasın deyə tox insan rolu edərkən nə qədər də çətinlik çəkirdin.
Qanından qan, canından can verdin mənə. Südünü bulaq etmişdin soyuq qış gecələrində. Yuxusuz gecələrin səbəbi mən olsam da bunu dərd etməzdin. O candan qucaglamaların, öpmələrin, iyləmələrin getmir gözlərimin qarşısından onların həzzini unutmaq mümkünmü? Fədakarlıq və cəfakarlık abidəsi olmuşdunu ürəyimdə. Yuxularını böldüyümdə təbəssümünü əskik etməmişdin heç bir zaman. İsti nəfəsin dəyincə üzümə, günəşim olardın; istiliyin içimə dolardı.
Ən təhlükəli vəziyyətlərdə belə can parçanı qorumaq üçün bir aslan olar, önə atılardın. Öz canını heçə sayıb bizim canımızı brilyant qədər qiymətli tutardın. Üzünün gülməsi, körpənin dodaqlarındakı təbəssümə bağlı idi. Yolların uçurumlara çevrildiyi zamanlarda salamatlıq sahilinə keçmək üçün bizə yol və körpü oldun anam. Könül ağacının qurumaması üçün ABU həyat oldun kökümüzə. Qapqaranlıq gecələrimizə bütöv ay oldun. Ulduzların ümidə axdığı dəmlərdə həsrət oldun. Yolların ayrılığında bir damla gözyaşı oldun.
Eyyub(ə) səbrindən çox idi səbrin. Səbr acı olsa da meyvəsinin şirin olduğunu səndən yaxşı kim belə bilərdi ki? Kədərləri Reklam olmaz !!!çalayıb uzaq diyarlara atardın. Saçlarımı oxşayışın ən təsirli dərman idi könül sancılarıma. Bir günəş kimi doğulardın otağımıza. Yanımızdan ayrılışın, günəşin batması kimi, işıqlıqlarımızı alıb aparardı uzaqlara. Bir gülüşün bütün yorğunluqlarımızı silər süpürərdi. Səsin yanıq bir nəğmə olub ürəyimizə zümrüd taxtını qurardı; bülbülləri qısqandırardı sözlərin.
Süfrəmizdəki bərəkət idin ana. Yuvanı işıqlandıra bilmək üçün bir şam kimi yanardın. Xınalı əllərin əkib biçməkdən döyənəkləşmişdi. Uşaqlarını doyurmaq üçün gecələrdən vaxt oğurlayar, gündüzlərə əlavə edərdin. Həyatın ağırdan ağır yükü belini bükmüşdü. Lakin könülün dipdiri idi. Yorğunluqlar, yuxusuzluqlar gözqapaqlarına hökm edə bilməzdi. Saçlarındakı xınalar, ağ tellərini bağlamağa çatmazdı. Bu ağlayar ömürün paklığına dəlil idi əslində. Bizlər evə gəlmədən rahatlamazdı könlün. Gözlərin yollarda qalardı həmişə... Möhkəm bir qala idin könül paytaxtlarında.
Gözlərin gecələr kimi qapqara idi. Gözlərinin qaranlığında görərdim xoşbəxtliyin şəkilini. Sevgilərin ən səmimisini səndə gördüm. Şəfqəti də, mərhəməti də həmişə qarşılıqsız verdin həyat boyunca... Sənin toxunulmazlıq zirehinə büründükcə pisliklərdənqorunduğuma əmin oldum daim. Bağışlamağı, gözəl baxıb gözəl görməyi səndən öyrəndim. Hər ümidsiz hadisədə bir ümid işığı tapa bilməyi sən öyrətdin mənə. Sən su kimi əziz, çörək qədər qiymətli idin ana!...
İndi sənsizliyin uçurumunda həyatla ölüm arasında, peşmanlıqların ortasındayam. Saatın tiktakları təkliyimi daha da artırır. Dualarına yapışıram bəlaların sağnağında. Həyatda bir dəfə üzdün amma tam üzdün məni. Xatirələrin qəbiristanlığında səni axtarıram indi. Səsimə səs ver, həsrətimə çarə ol. Zaman dəzgahında artıq həsrət toxunmasın... Gecələr ağrılara batmasın. İndi bütün röyalarım sənə çıxır ana...əlimi tut ana mən heç böyümədim ana!!!qucagla oxşa ana mən heç böyümədim ana!!!
.Allahdan bütün analara can sağlığı, dünyasını dəyişən analara Allahdan rəhmət diləyilə...
Qanından qan, canından can verdin mənə. Südünü bulaq etmişdin soyuq qış gecələrində. Yuxusuz gecələrin səbəbi mən olsam da bunu dərd etməzdin. O candan qucaglamaların, öpmələrin, iyləmələrin getmir gözlərimin qarşısından onların həzzini unutmaq mümkünmü? Fədakarlıq və cəfakarlık abidəsi olmuşdunu ürəyimdə. Yuxularını böldüyümdə təbəssümünü əskik etməmişdin heç bir zaman. İsti nəfəsin dəyincə üzümə, günəşim olardın; istiliyin içimə dolardı.
Ən təhlükəli vəziyyətlərdə belə can parçanı qorumaq üçün bir aslan olar, önə atılardın. Öz canını heçə sayıb bizim canımızı brilyant qədər qiymətli tutardın. Üzünün gülməsi, körpənin dodaqlarındakı təbəssümə bağlı idi. Yolların uçurumlara çevrildiyi zamanlarda salamatlıq sahilinə keçmək üçün bizə yol və körpü oldun anam. Könül ağacının qurumaması üçün ABU həyat oldun kökümüzə. Qapqaranlıq gecələrimizə bütöv ay oldun. Ulduzların ümidə axdığı dəmlərdə həsrət oldun. Yolların ayrılığında bir damla gözyaşı oldun.
Eyyub(ə) səbrindən çox idi səbrin. Səbr acı olsa da meyvəsinin şirin olduğunu səndən yaxşı kim belə bilərdi ki? Kədərləri Reklam olmaz !!!çalayıb uzaq diyarlara atardın. Saçlarımı oxşayışın ən təsirli dərman idi könül sancılarıma. Bir günəş kimi doğulardın otağımıza. Yanımızdan ayrılışın, günəşin batması kimi, işıqlıqlarımızı alıb aparardı uzaqlara. Bir gülüşün bütün yorğunluqlarımızı silər süpürərdi. Səsin yanıq bir nəğmə olub ürəyimizə zümrüd taxtını qurardı; bülbülləri qısqandırardı sözlərin.
Süfrəmizdəki bərəkət idin ana. Yuvanı işıqlandıra bilmək üçün bir şam kimi yanardın. Xınalı əllərin əkib biçməkdən döyənəkləşmişdi. Uşaqlarını doyurmaq üçün gecələrdən vaxt oğurlayar, gündüzlərə əlavə edərdin. Həyatın ağırdan ağır yükü belini bükmüşdü. Lakin könülün dipdiri idi. Yorğunluqlar, yuxusuzluqlar gözqapaqlarına hökm edə bilməzdi. Saçlarındakı xınalar, ağ tellərini bağlamağa çatmazdı. Bu ağlayar ömürün paklığına dəlil idi əslində. Bizlər evə gəlmədən rahatlamazdı könlün. Gözlərin yollarda qalardı həmişə... Möhkəm bir qala idin könül paytaxtlarında.
Gözlərin gecələr kimi qapqara idi. Gözlərinin qaranlığında görərdim xoşbəxtliyin şəkilini. Sevgilərin ən səmimisini səndə gördüm. Şəfqəti də, mərhəməti də həmişə qarşılıqsız verdin həyat boyunca... Sənin toxunulmazlıq zirehinə büründükcə pisliklərdənqorunduğuma əmin oldum daim. Bağışlamağı, gözəl baxıb gözəl görməyi səndən öyrəndim. Hər ümidsiz hadisədə bir ümid işığı tapa bilməyi sən öyrətdin mənə. Sən su kimi əziz, çörək qədər qiymətli idin ana!...
İndi sənsizliyin uçurumunda həyatla ölüm arasında, peşmanlıqların ortasındayam. Saatın tiktakları təkliyimi daha da artırır. Dualarına yapışıram bəlaların sağnağında. Həyatda bir dəfə üzdün amma tam üzdün məni. Xatirələrin qəbiristanlığında səni axtarıram indi. Səsimə səs ver, həsrətimə çarə ol. Zaman dəzgahında artıq həsrət toxunmasın... Gecələr ağrılara batmasın. İndi bütün röyalarım sənə çıxır ana...əlimi tut ana mən heç böyümədim ana!!!qucagla oxşa ana mən heç böyümədim ana!!!
.Allahdan bütün analara can sağlığı, dünyasını dəyişən analara Allahdan rəhmət diləyilə...
Biz Sizə qeydiyyatdan keçməyi və ya öz adınız ilə sayta daxil olmağı məsləhət görürük.
| 
Müəllif: Sparrow | 
Baxış sayı : 362 | 
Rəylərin sayı (6) | 
3 aprel 2011
Müəllif: Sparrow | Baxış sayı : 362 | Rəylərin sayı (6) | 3 aprel 2011
|
| ||||
|
|
Səhifəni çap et
Məlumat
"Qonaq" kimi daxil olan ziyarətçilər saytda rəylərin bildirə bilməzlər.Zəhmət olmasa qeydiyyatdan keçin və ya öz hesabınızla sayta daxil olun!
