www.nice.az > Çap versiyası

İnkar edə bilmərəm, sınadım. İnsanlarla danışmaqdan
zövq alırmış kimi etdim illərcə və özümə yüksək səslə
çox xoşbəxt olduğumu qışqırdım. Bunu niyə etdiyimi
həqiqətən bilmirəm. Amma mütləq bir səbəb söyləməyim
lazım olsa ağlıma gələn ən dəqiq şey; yaxınımdakı
insanların mən və digər yoldaşları ilə vaxt istehlak etməkdə
zövq alma hisslərinə qibtə etmiş olmağım.
Baş qarışdırıcı idi yaşadıqlarım. Nə istədiyimi tam olaraq bilmirdim.
Ümumiyyətlə tam bir axmaq kimi idim; soyuq ikən istini,
isti ikən soyuğu istəyən növdən. Həmişə olmayanı istəyən
bir axmaq kimi. İllər bu gəl-get hisslər içində keçdi.
İndi nə dəyişdi bilmirəm. Amma təkliyi sevən biri oldum.
Həmişə elə idim əslində. Yalnız görünmək üçün ən yaxşısını etdim.
Hələ də edirəm. Gülə bilirəm, zarafatlar edə bilirəm,
ətrafımdakı insanları ürəkdən güldürə bilirəm,
qısa bir söhbət ilə onlara maraqlı gələ bilirəm,
mənimlə ikən özlərini çox daha rahat hiss etmələrini
təmin edə bilirəm və bunları edərkən zövq ala bilirəm.
Amma bütün bunlara baxmayaraq günün sonunda
tək qalacağımı bilirəm. Üstəlik mənimlə getmək istəyən
insanları da bir şəkildə itirirəm. Əslində mən də yanımda
gedən insanlara qollarımı dolamaq, sarılmaq istəyirəm.
Amma onlara zərər verməkdən və incitməkdən qorxuram.
Bir əl həmişə orada bəlkə tutulmağa hazır gözləyir.
Amma kifayət qədər diqqətli baxmadığımdan görə bilmirəm.
Bəlkə sarıldığımda, onları incitməyəcəyəm,
hətta bir parça xoşbəxtlik meydana gələcək kainatımızda.
Bir şey axtarıram. Lakin nə olduğunu bilmirəm.
Bir yerə doğru gedirəm. Amma hara olduğunu bilmirəm.
Gedirəm, tək şəxsiyyət bir yol üzərində.
Lakin artıq bir yerə çatmaq istəyirəm.
Çünki yoruldum həqiqətən, yorğunamâ€¦

Çox yoruldum...