

www.nice.az » Maraqlı Məlumatlar » Uşaq vaxtı böyüməyi sevərkən bəs indi niyə sevmirik?
Uşaq vaxtı böyüməyi sevərkən bəs indi niyə sevmirik?
Bu xəbəri dostlarınla paylaş:

Uşaq vaxtı böyüməyi sevərkən bəs indi niyə sevmirik?

Uşaq idim, uşaqdıq. Toz pəmbə xəyalların içində yaşayırdıq.Bir şokoladla dünyalarımızı satın alardılar.Kiçik idi sevinclərimizdə, kiçik idi Bir şar, bir pambıq şəkər bizi sevindirə bilirdi.Yıxıldığımızda,qalxmağıda bilərdik. Dizlərimiz qanayanda ağlayardıq, amma bir gizlənpaç, bir qaçtı-tuttuyla unudurdum. Anamıza, atamıza sarılmaq üçün , naz edərdik. Edərdik və onların yaramızı öpməsiylə keçərdi ağrısı. Həqiqətən keçərdi, hə? Yada keçdiyini düşünürdük. O qədər böyük sevgi, bir yaranı necə bir öpüşlə unuttururdu ...
Hamımızın bir xəyali vardı. Kiçik yaşımızda, kiçik dünyamızda böyük xəyallarımızla, şokoladıarımızla, oyunlarımızla xoşbəxt idik.
Böyümək istəyərkən daha çox yıxıldıq, yıxılarkən daha çox yara aldıq ..Qabıq bağlayan yaralarımızın üstünə yıxıldıq həmişə. Yıxıldıqca gizlətdik, gizlətdikcə böyüdü ağrılarımız.
Oyunlar oynamadıq, şokoladlar şəkərlər xoşbəxt etməz oldu həyatımızı ..Böyüyərkən yaşlandıq, yaşlandıqca nə olacağıq???
Heç kim bilmədi, bilməyəcəkdə. Halbuki, gənc yaralarımızın üstünə nə qədər düşsek də, qabıq bağlayacaq əlbət. Həm axıllanıb bir daha eyni yerdən getməyəcəyimizi, ona görə də yıxılmayacağımızı bilmədik, yada bilmək istəmədik.
Böyüdük...Istəmədən oldu desək də böyüdük. Bir an büyüməyə can atarkən, niyə uşaq olmaq istədik ki ..
Hanı? Həkim, mühəndis, müəllim, polis olacaqdıq? O zaman biz yaxşı olacaqdıq, O zaman ...O kiçik ürəklərimizlə, kiçik dünyamızda.
Ana, ata. Ürəyimdən öpərsənmi? Yaram çox böyükdür, ana. Sizin o böyük sevginizdən başqa heç bir şey bağlaya bilməz yaramı. (Nə dost, nə sevgili heç bir şeyin sevgisi onlar qədər güclü deyildirrr ...
ola bilməz də).
Niyə bəs valideyinlərimizin vasitəsi ilə sağaldırıq yaramızı? Onlarmı kədərləndirdi bizi, onlarmı yıxdı? ..
Əslində o da sadədir. Bizi dünyaya onlar gətirdi, dünyaya gəlməsəydik, bu yaraları yaşamazdıq deyirik,
onları üzməyə haqqımız yoxdur deyirik ..
Gizlətdikcə isə yaralarımız böyüyər, böyüdükcə artır, və biz həmişə o yaranın üstünə düşərik, və yenə həmişə eyni yer qanayar.
Hamımızın bir xəyali vardı. Kiçik yaşımızda, kiçik dünyamızda böyük xəyallarımızla, şokoladıarımızla, oyunlarımızla xoşbəxt idik.
Böyümək istəyərkən daha çox yıxıldıq, yıxılarkən daha çox yara aldıq ..Qabıq bağlayan yaralarımızın üstünə yıxıldıq həmişə. Yıxıldıqca gizlətdik, gizlətdikcə böyüdü ağrılarımız.
Oyunlar oynamadıq, şokoladlar şəkərlər xoşbəxt etməz oldu həyatımızı ..Böyüyərkən yaşlandıq, yaşlandıqca nə olacağıq???
Heç kim bilmədi, bilməyəcəkdə. Halbuki, gənc yaralarımızın üstünə nə qədər düşsek də, qabıq bağlayacaq əlbət. Həm axıllanıb bir daha eyni yerdən getməyəcəyimizi, ona görə də yıxılmayacağımızı bilmədik, yada bilmək istəmədik.
Böyüdük...Istəmədən oldu desək də böyüdük. Bir an büyüməyə can atarkən, niyə uşaq olmaq istədik ki ..
Hanı? Həkim, mühəndis, müəllim, polis olacaqdıq? O zaman biz yaxşı olacaqdıq, O zaman ...O kiçik ürəklərimizlə, kiçik dünyamızda.
Ana, ata. Ürəyimdən öpərsənmi? Yaram çox böyükdür, ana. Sizin o böyük sevginizdən başqa heç bir şey bağlaya bilməz yaramı. (Nə dost, nə sevgili heç bir şeyin sevgisi onlar qədər güclü deyildirrr ...
ola bilməz də).
Niyə bəs valideyinlərimizin vasitəsi ilə sağaldırıq yaramızı? Onlarmı kədərləndirdi bizi, onlarmı yıxdı? ..
Əslində o da sadədir. Bizi dünyaya onlar gətirdi, dünyaya gəlməsəydik, bu yaraları yaşamazdıq deyirik,
onları üzməyə haqqımız yoxdur deyirik ..
Gizlətdikcə isə yaralarımız böyüyər, böyüdükcə artır, və biz həmişə o yaranın üstünə düşərik, və yenə həmişə eyni yer qanayar.
Biz Sizə qeydiyyatdan keçməyi və ya öz adınız ilə sayta daxil olmağı məsləhət görürük.
|
Müəllif: Sparrow |
Baxış sayı : 1229 |
Rəylərin sayı (11) |
26 dekabr 2010




|
| ||||
|
|

Məlumat
"Qonaq" kimi daxil olan ziyarətçilər saytda rəylərin bildirə bilməzlər.Zəhmət olmasa qeydiyyatdan keçin və ya öz hesabınızla sayta daxil olun!