İstifadəçilər: 0
Robotlar: 0
Qonaqlar: 357
Saytda olan son 20 istifadəçi
Xocalı - 26.02.1992
![Kimsəsiz Uşaq [Hekayə]](/uploads/posts/1346234123_gg.jpg "Kimsəsiz Uşaq [Hekayə]")
Şikayətini bildir
www.nice.az » Maraqlı Məlumatlar » Allah rizasına!
Allah rizasına!
Bu xəbəri dostlarınla paylaş:
Evə gedirdim. Metronun yanında hər zamankı kimi bir iki dilənçi dururdu.
Sakit dilənçilərdilər. Heç nə demirlər və heç kimə də yalvarıçı nəzərlərlə baxmırlar.
Onlara hamı oyrəşib. Hətta birini görməyəndə - Yəqin yazıq xəstələnib, - deyə düşünürəm.
Amma bir dəfə mənə bir qadın yaxınlaşdı.
Qadın geyimindən lap da elə dilənçiyə oxşamırdı. Düzdür onlar da indi çox cırıq-cındır geymirlər, çünki polislər metroya, keçidlərə qoymur belələrini.
Və bilmirəm fikir vermisinizmi, maskirovka üçün adi abırlı, səliqəli geyimli dilənşilərə daha çox rast gəlinir axır vaxtlar.
Nəisə, qadın konkret az olmayan bir məbləğ deyərək pul istədi və dedi ki, bu onun azyaşlı xəstə qızı üçündür.
Çantamı aça-aça xəstəliyini soruşdum, qanazlığıdır - dedi, - yerindən qalxa bilmir.
Gənclərin və körpələrin xəstə olması mənə hər zaman həddindən artıq pis təsir edir və mən bu pulu tərəddüdsüz verdim.
Hərçənd ki, anam mənə, avam olma, bu pullar savaba yazılmır deyir. Onların əlindən alırlar, bu bir mafiyadır deyir.
Mən də bilirəm ki, bir çoxları adamlardan pul qoparmaq üçün müxtəlif qiyafə və formalara girirlər.
Uşaqlı qadın formasında, gözləri kor adamı gəzdirərək və ya şikəst cildində camaatın ürəyini yumşaltmağa çalışırlar.
Amma həmin anda niyəsə heç nə yadıma düşmədi. Gözlərim dolmuş ürəyimdə uşağa şəfalar diləyərək getdim.
Qadından isə düzü xoşum gəlmədi, içən insan təsiri bağışladı mənə.
Bir neçə gün sonra yenə həmin qadına rast gəldim. Yanında da bir qız uşağı, yenə bir qıza yaxınlaşıb pul istəyirdi.
Uşağa baxmaq istədim və yaxınlaşarkən bu dəfə "astma" diaqnozu eşitdim.
Uşaq isə əməlli başlı sağlam uşaq kimi görünürdü. Qanazlığından heç bir əlaməti yox idi.
Həm də diqqətimi bir şey çəkdi, uşaq gözlərini yuxarı qaldırmırdı, anasının qolundan bərk-bərk yapışmışdı.
Elə bil nədənsə utanırdı. Axı deyirlər uşaqlar yalan danışa bilmirlər.
Birdə ki, uşaqlar böyüklərin yalanından daha çox utanırlar.
Qadın mənə sarı da çevrildi, amma görünür tanıdı və heç nə demədən qızını darta-darta uzaqlaşdı.
Bəlkə bir vaxt o qadının sifətini də, verdiyim pulun məbləğini də unudacam.
Amma o uşağın üzündəki ifadəni heç vaxt unuda bilməyəcəm.
Kaş, bu utancaqlıq hissini, abrı və həyanı unutmamış, böyüyüb özü də fırıldaqçıya çevrilməmiş kimlərsə ona və yüzlərlə belələrinə yardım edəydi!
Sakit dilənçilərdilər. Heç nə demirlər və heç kimə də yalvarıçı nəzərlərlə baxmırlar.
Onlara hamı oyrəşib. Hətta birini görməyəndə - Yəqin yazıq xəstələnib, - deyə düşünürəm.
Amma bir dəfə mənə bir qadın yaxınlaşdı.
Qadın geyimindən lap da elə dilənçiyə oxşamırdı. Düzdür onlar da indi çox cırıq-cındır geymirlər, çünki polislər metroya, keçidlərə qoymur belələrini.
Və bilmirəm fikir vermisinizmi, maskirovka üçün adi abırlı, səliqəli geyimli dilənşilərə daha çox rast gəlinir axır vaxtlar.
Nəisə, qadın konkret az olmayan bir məbləğ deyərək pul istədi və dedi ki, bu onun azyaşlı xəstə qızı üçündür.
Çantamı aça-aça xəstəliyini soruşdum, qanazlığıdır - dedi, - yerindən qalxa bilmir.
Gənclərin və körpələrin xəstə olması mənə hər zaman həddindən artıq pis təsir edir və mən bu pulu tərəddüdsüz verdim.
Hərçənd ki, anam mənə, avam olma, bu pullar savaba yazılmır deyir. Onların əlindən alırlar, bu bir mafiyadır deyir.
Mən də bilirəm ki, bir çoxları adamlardan pul qoparmaq üçün müxtəlif qiyafə və formalara girirlər.
Uşaqlı qadın formasında, gözləri kor adamı gəzdirərək və ya şikəst cildində camaatın ürəyini yumşaltmağa çalışırlar.
Amma həmin anda niyəsə heç nə yadıma düşmədi. Gözlərim dolmuş ürəyimdə uşağa şəfalar diləyərək getdim.
Qadından isə düzü xoşum gəlmədi, içən insan təsiri bağışladı mənə.
Bir neçə gün sonra yenə həmin qadına rast gəldim. Yanında da bir qız uşağı, yenə bir qıza yaxınlaşıb pul istəyirdi.
Uşağa baxmaq istədim və yaxınlaşarkən bu dəfə "astma" diaqnozu eşitdim.
Uşaq isə əməlli başlı sağlam uşaq kimi görünürdü. Qanazlığından heç bir əlaməti yox idi.
Həm də diqqətimi bir şey çəkdi, uşaq gözlərini yuxarı qaldırmırdı, anasının qolundan bərk-bərk yapışmışdı.
Elə bil nədənsə utanırdı. Axı deyirlər uşaqlar yalan danışa bilmirlər.
Birdə ki, uşaqlar böyüklərin yalanından daha çox utanırlar.
Qadın mənə sarı da çevrildi, amma görünür tanıdı və heç nə demədən qızını darta-darta uzaqlaşdı.
Bəlkə bir vaxt o qadının sifətini də, verdiyim pulun məbləğini də unudacam.
Amma o uşağın üzündəki ifadəni heç vaxt unuda bilməyəcəm.
Kaş, bu utancaqlıq hissini, abrı və həyanı unutmamış, böyüyüb özü də fırıldaqçıya çevrilməmiş kimlərsə ona və yüzlərlə belələrinə yardım edəydi!
Biz Sizə qeydiyyatdan keçməyi və ya öz adınız ilə sayta daxil olmağı məsləhət görürük.
| 
Müəllif: NiXaTo | 
Baxış sayı : 693 | 
Rəylərin sayı (16) | 
1 noyabr 2010
Müəllif: NiXaTo | Baxış sayı : 693 | Rəylərin sayı (16) | 1 noyabr 2010
|
| ||||
|
|
Səhifəni çap et
Məlumat
"Qonaq" kimi daxil olan ziyarətçilər saytda rəylərin bildirə bilməzlər.Zəhmət olmasa qeydiyyatdan keçin və ya öz hesabınızla sayta daxil olun!
