O gün bir fərqli hüzn vardı içimdə. Yorğun idim. Lakin bu heç də yorucu keçən iş günündən irəli gəlmirdi. Düşüncələr yormuşdu məni, yarımçıq, tamamlanmamış düşüncələr....cavablanmamış suallar... Evə tələsmirdim. Həmin gün gedəcəyim ünvan fərqli idi. Mən ora getməli idim. Elə - belə, səbəbsiz...Deyəsən, səbəbsiz də heç nə olmurdu axı?!

Hava qaralmağa üz tutmuşdu. Bir an öncə çatmalıydım ora, şər qarışmadan.

Ayaqlarım bir-birinə dolaşırdı mən addımlarıma qüvvət verdikcə. Və düşüncələrimi duman bürüyürdü getdikcə...Tanrım, bu üsyan etməkdirsə əgər, cəzama razıyam...


Nəhayət, orada idim. Söz vermişdim ki, heç birinin üzünə baxmayacağam. Başımı qaldırmadan gedib, geri dönəcəyəm. Hələ ki, sözümün üstündə dururdum və yavaş - yavaş irəliləyirdim. Hər addımımı atdıqca balacalaşırdım sanki, kiçilirdim. Belim bükülürdü, çiyinlərim əyilirdi. Nədir bu Tanrım. İnsan yerə bu qədərmi yaxın olarmış ?! Necə də yüksəkdə idilər...onlar...və gözlərim bu yüksəklikdə ilişib qaldığı zaman, bir cüt daşlaşmış gözlə qarşılaşdı...ah, mən nə etdim... Ruhum titrədi, iliklərimə qədər üşüdüm...Necə soyuq idi o baxışlar...

Gözlərimi endirdim...başım az qala boynumdan sıyrılıb düşəcəkdi. Axı baxa bilməzdim o gözlərə, baxa bilməzdim... verəcək cavabım yox idi çünki sual dolu nəzərlərə...həmişəki kimi.... Başımı qaldırmadan uzaqlaşmaq istədim...bax, elə o an dünya elə surətlə fırlandı ki harada olduğumu dərk edə bilmədim. O səs... “nə üzlə gəlibsən” dedi astaca. Səssizliyin pozulması məni bu qədər sarsıtmazdı axı... Önündə diz çökdüm....Ruhum ki heç kimin heç nəyin önündə əyilməzdi...Nə üzlə gəlmişdim, hansı üzlə?!

Kəlmələr boğazımda düyünləndikcə, nəfəsim daralırdı. Nə nəfəs, hansı nəfəs?! Nə deyəcəkdim ki guya?! Hansı yalanı uyduracaqdım ki yenə?!

Dəqiqələr zamanın boynundan asılmış kimi aram - aram irəliləyirdi. Yerimdəcə qalmışdım...

Susurdum...susqunluğa bu qədər nifrət etməmişdim sanıram...Çarə qaçmaq idi...astaca dizlərimi müqəddəs hüzurundan qaldırdım...və var gücümlə uzaqlaşmağa başladım Oradan....Xeyli uzaqlaşıb ixtiyarsız geri döndüm...uzaqda qalmışdı... görsənmirdi ... bilmədim, gecəmi çökmüşdü, ya gözlərimmi qara buludların cənginə düşmüşdü...


Bəlkə bir də Ora getmədim... Bağışla, Şəhidim!
Elnurə Rzayeva