Qırıldı qəlbim
2 fevral 2011. Müəllif: SEV_GI
Qırıldı qəlbim qırdılar qəlbimi bəlkədə o qədər də əhəmiyyəti yox idi , dəyərsiz bir əşya kimi...qırdılar.
Yaralar açdılar məlhəmi olmayan və heç vaxt sağalmayan çarəsi isə yalnız sən və sevgin ....çarəsi olsaydı çarəsizlikdən yaralanmazdı ki...
O vaxtdan qəlbim haqda düşünməkdən və onun qeydinə qalmaqdan vaz keçdim daha hisslərimə əhəmiyət vermədim onlar yoxmuş kimi sən heç vaxt olamaışsan kimi davranmağa başladım .
Səni heç kim bilmədi həyatımda ürəyimlə birlikdə səni də həs etmişdim çünki qaranlığıma.Daha qəlbim bir məhbus kimi zülmətdə dustaq qalmışdı.Günahı bütün sevgilər göz yaşları və Sən.Zəncirlədim onu hər tərəfdən möhkəm-möhkəm zülmətdə boy atdı hisslərim daha...Qaranlıq yaşadırdı daha məni günəş işıqlarına sitəm edirdim.Cəzası edamdan belə daha ağır oldu qəlbimin ömürlük həbs etdim onu bir anlı bir dəfəlik yox bütün ömürüm boyu hər gün bir də bir də öləcəkdi.
Bu böyük cəzadır bilirəm dözülməz ağrı əzabdır.ama daha hiss edə bilmirdim ki...Əzablar ağrısız idi qəlbimdə , göz yaşlarım etinasız üzümdə....eləcə süzülüb gedirlər üzümdən yavaş-yavaş.
Sanki artıq hisslərim məni tərk etmişdi , hissiyatım ölmüşdü .Daha nəyim sağ qalıb görəsən .Gözlərim mənasız bulanıq gülüşlərim saxta ağızucu...bir ölünü andırıdım artıq.Gözəlliyim isə ona daha əhəmiyyət vermirəm gözəlliyimə vurulanlara isə bir ürək bir ruh vəd edə bilmərəm.Mən əslində yaşamıram ki sadəcə elə görünürəm...
Yaralar açdılar məlhəmi olmayan və heç vaxt sağalmayan çarəsi isə yalnız sən və sevgin ....çarəsi olsaydı çarəsizlikdən yaralanmazdı ki...
O vaxtdan qəlbim haqda düşünməkdən və onun qeydinə qalmaqdan vaz keçdim daha hisslərimə əhəmiyət vermədim onlar yoxmuş kimi sən heç vaxt olamaışsan kimi davranmağa başladım .
Səni heç kim bilmədi həyatımda ürəyimlə birlikdə səni də həs etmişdim çünki qaranlığıma.Daha qəlbim bir məhbus kimi zülmətdə dustaq qalmışdı.Günahı bütün sevgilər göz yaşları və Sən.Zəncirlədim onu hər tərəfdən möhkəm-möhkəm zülmətdə boy atdı hisslərim daha...Qaranlıq yaşadırdı daha məni günəş işıqlarına sitəm edirdim.Cəzası edamdan belə daha ağır oldu qəlbimin ömürlük həbs etdim onu bir anlı bir dəfəlik yox bütün ömürüm boyu hər gün bir də bir də öləcəkdi.
Bu böyük cəzadır bilirəm dözülməz ağrı əzabdır.ama daha hiss edə bilmirdim ki...Əzablar ağrısız idi qəlbimdə , göz yaşlarım etinasız üzümdə....eləcə süzülüb gedirlər üzümdən yavaş-yavaş.
Sanki artıq hisslərim məni tərk etmişdi , hissiyatım ölmüşdü .Daha nəyim sağ qalıb görəsən .Gözlərim mənasız bulanıq gülüşlərim saxta ağızucu...bir ölünü andırıdım artıq.Gözəlliyim isə ona daha əhəmiyyət vermirəm gözəlliyimə vurulanlara isə bir ürək bir ruh vəd edə bilmərəm.Mən əslində yaşamıram ki sadəcə elə görünürəm...