www.nice.az > Çap versiyası

Ana Haqqında Çox Gözəl Bir Şeir

Kim duya bilərdi anam tək məni,
Həsrətim, ümidim mənasız qalıb
Saralıb solubdur gül-çiçəklərim,
Bağçamız, bağımız şəfasız qalıb.

Nə səsi, nəğməsi səsləyir məni,
Nə doğma nəfəsi bəsləyir məni,
Yalqızlıq, yetimlik gözləyir məni,
Yol çəkən gözlərim ziyasız qalıb.

Yüz il bundan sonra alışam yanam,
Olmaz bir gülünə əvəz peymanam.
Köçdü bu dünyadan loğmanım Anam,
Biçarə xəstəsi şəfasız qalıb.

Kimə pənahlanım indi mən fağır,
Dərd varmı Anasız qalmaqdan ağır,
Qapı-pəncərəmdən yetimlik yağır,
Sanki otaqlarda havasız qalıb

Nə qolumda güc var, nə ağzımda dad,
Abad gördüklərim hamısı bərbad,
Necə yad görünür doğma evim, yad,
Sonalı göllərim sonasız qalıb.

Oxumur bülbülüm, açılmır gülüm,
Saralıb çəmənim, solubdur çölüm
Anamı axtarır yaralı könlüm,
Qədirsiz, qiymətsiz, laylasız qalıb.

Əllərim üzüldü məhəbbətindən,
Təravət, sədaqət, səltənətindən,
Məhrumam ay Ana, səadətindən,
Səfərim xeyirsiz, duasız qalıb.

Dünyanın işləri kələkmiş, kələk
Yaşaya bilmədi yaşayan mələk
Hamıya zülm edib bu zalım fələk,
Bəs özü nə üçün cəzasız qalıb?

Könlüm sığınmağa məkan yox daha
Gözünü üzümə tikən yox daha,
Senin tək qayğımı çəkən yox daha,
Ay Ana ....... Anasız qalıb.