Dostluq
12 dekabr 2010. Müəllif: Sparrow
Dostluq
İki, yoldaş var idi. Bir-biri ilə görüşüb tanış olmaqda, danışmaqdadırlar.
Təkcə, ürəkləri bir-birini tutmamaqdadır. Çünki biri həqiqətən
inanmış bir könülə sahib, digəri inanmamış bir ürəyin sahibi.
Hər ikisidə bir-birini öz dünyalarına çəkməyə çalışar. Lakin
müvəffəq ola bilməzlər. Kafir, yoldaşı mömini yolundan azdırmaq,
Allah yerinə qadına, pula, şeytana qapdırmaq üçün ona bu sualı verər:
", Ölü torpaq və çürümüş sümük halına gəldikdən sonra təkrar
dirilib hesab verəcəyimizə, cəzaya düçar olacağımıza və ya
mükafata qoyulacağımıza inanırsan?" yoldaşı"Əlbəttə, öz
varlığıma inandığım kimi buna da inanıram. "deyir,onu
hər sualını soruşduğuna peşman edən bir iman müdafiəsi edirdi.
Nəhayət hər dünyalı kimi bu iki yoldaş da öldülər,
mömin cənnətə çağırıldı. Cənnətli, xoşbəxt yoldaşları ilə
qarşılıqlı kreslolar üzərinə qurulmuş, ölüm qorxusundan
xilas olmuşların səadətləri içində söhbət edirlər.
Mömin olan bu cənnətli insanı məst edən bu söhbət
əsnasında birdən birə dünyadakı kafir yoldaşını xatırladı.
"Mənim bir yoldaşım vardı. Bu günlərə inanmazdı.
Biz, indi şəksiz şübhəsiz cənnətə gəldiyimizə görə,
görəsən o harada qaldı? "dedi. O anda bir nöqtəyə
diqqətli baxması əmr olundu, baxınca kafir yoldaşını
cəhənnəmin tam ortasında gördü. Cərəyan tərzini
ifadələrdən aciz olduğumuz bir tərzdə o, kafir yoldaşına
yaxınlaşdı və ona, "Az qalsın, sən məni də həlak edəcəkdin,
kafir"ona son bir dəfə daha hayıflandı və ayrıldı. "
(Saffat surəsi. 50-59 ayədə izah edilməkdədir. Söhbətlər-Xatirələr kitabından)
Təkcə, ürəkləri bir-birini tutmamaqdadır. Çünki biri həqiqətən
inanmış bir könülə sahib, digəri inanmamış bir ürəyin sahibi.
Hər ikisidə bir-birini öz dünyalarına çəkməyə çalışar. Lakin
müvəffəq ola bilməzlər. Kafir, yoldaşı mömini yolundan azdırmaq,
Allah yerinə qadına, pula, şeytana qapdırmaq üçün ona bu sualı verər:
", Ölü torpaq və çürümüş sümük halına gəldikdən sonra təkrar
dirilib hesab verəcəyimizə, cəzaya düçar olacağımıza və ya
mükafata qoyulacağımıza inanırsan?" yoldaşı"Əlbəttə, öz
varlığıma inandığım kimi buna da inanıram. "deyir,onu
hər sualını soruşduğuna peşman edən bir iman müdafiəsi edirdi.
Nəhayət hər dünyalı kimi bu iki yoldaş da öldülər,
mömin cənnətə çağırıldı. Cənnətli, xoşbəxt yoldaşları ilə
qarşılıqlı kreslolar üzərinə qurulmuş, ölüm qorxusundan
xilas olmuşların səadətləri içində söhbət edirlər.
Mömin olan bu cənnətli insanı məst edən bu söhbət
əsnasında birdən birə dünyadakı kafir yoldaşını xatırladı.
"Mənim bir yoldaşım vardı. Bu günlərə inanmazdı.
Biz, indi şəksiz şübhəsiz cənnətə gəldiyimizə görə,
görəsən o harada qaldı? "dedi. O anda bir nöqtəyə
diqqətli baxması əmr olundu, baxınca kafir yoldaşını
cəhənnəmin tam ortasında gördü. Cərəyan tərzini
ifadələrdən aciz olduğumuz bir tərzdə o, kafir yoldaşına
yaxınlaşdı və ona, "Az qalsın, sən məni də həlak edəcəkdin,
kafir"ona son bir dəfə daha hayıflandı və ayrıldı. "
(Saffat surəsi. 50-59 ayədə izah edilməkdədir. Söhbətlər-Xatirələr kitabından)