Ayrılıq günü
16 noyabr 2010. Müəllif: HiTMaN
O gün dünya durmuşdu mənim üçün. Artıq tək idim hər gün ağladım, hər gün qışqırdım amma eşitmədin səsimi. Neçə gün oldu sən gedəli, neçə həftə neçə ayı Saymadım...
Nə çox göz yaşı tökdüm sənin üçün. Xatırlayırsanmı ayrıldığımız günü? Son sözündə son baxışında hüzün vardı, mən yalnız başımı əymiş səni dinləyirdim. Gözümdə yaşlar yığılmışdı amma öz-özümə ağlamayacağıma söz vermişdim. Əlvida eşqim dediyində tuta bilmədim özümü və gözümdən yaşlar süzülməyə başladı.
Heç bir şey demədən arxanı dönüb getdin eləcə dayanıb arxandan baxdım.
Ürəyim qaç arxasından, sarıl ona deyə qışqırdı amma edə bilmədim. Vaxtsız idi ayrılığımız gülüm. Vaxtsız idi hər şey. Ürəyimin ən dərinində bir ağrı hiss elədim. Sanki bir bıçaq batmışdı amma o acı nə bir bıçaq ilişməsi nədə bir yumruq şiddəti idi o sənin vaxtsız gedişinin yanığı idi. Anlamışdım artıq o eşq günahsız deyildi, insanlar günahsız deyildi.
Mən yalnız səndən məni sevdiyini ifadəni, hər vaxt səninlə birlikdə olmağı və biraz maraq istəyirdim. Bu qədərmi çətin idi səni sevirəm demək?
Bu qədərmi çətin idi bir az maraq göstərmək? Yaxşı, bəlkə sevmirdin məni, bəlkə çətin gəlirdi bunları etmək amma çox deyilmi bu cəza mənə? Çox deyilmi sənsiz yaşamaq? Niyə mənlə oynadın eşqim, niyə qürurumu incitdin? O gün anlamışdım ki sevda bir vida deməkdi. Bu əziyyətin adı EŞQ deməkmiş..