İstifadəçilər: 0
Robotlar: 0
Qonaqlar: 377
Saytda olan son 20 istifadəçi
Xocalı - 26.02.1992
![Ürək ürəyə dirək olmalıdır… [müzakirə]](/uploads/posts/1348897816_copy.jpg "Ürək ürəyə dirək olmalıdır… [müzakirə]")
Şikayətini bildir
www.nice.az » Sevgi Aləmi » Sevginin adı ümiddir artıq
Sevginin adı ümiddir artıq
Bu xəbəri dostlarınla paylaş:
Eşq necə axar bir ürəkdən başqa bir ürəyə? "İlk baxışda aşiq oldum" deyir kimisi ... Heç yaşamadım bilə bilmərəm. Həqiqətən, inanmam da ... Kim belə söyləsə ya da haradasa oxusa bu cümləni, olsa olsa bağlanmaqdır bunun adı, eşq deyil deyə düşünərəm. Belə bir cümlədən sonra şərtlənmiş bir eşq yaşanır və bitir. Xatırlandığında müvəqqəti bir həvəsmiş əslində deyə düşünülər bəlkə də ... Nəysə əsl mövzumuz bu deyil. Xəyali bir çox hekayəsi izah edəcəyəm mən sizə, ya da istəsəniz yaşanmış bir eşq deyin siz bu eşqə ...
Bu hekayədə, ilk baxışda eşq yox, yoldaşlıqdan eşqə çevrilən bir hekayə də deyil bu! Bir qadağan eşq əhvalatı heç deyil! İçində bir az hüzn, bir az xoşbəxtlik gözyaşı, bir neçə şeir və mahnı, yaralı iki ürək, qayğılar və təbii ki yuxusuz saatlar var. Bu hekayənin içində ən çox ümid var. Mərkəzdə isə eşq ...
Bir-birinə uzaq iki şəhər ... Biri daş binalarla çevrilmiş, küçələrində asıq üzlü insanların gəzdiyi, quru ayazların qol gəzdiyi bir şəhər ... Digəri dəniz qoxusu iliklərinə qədər sinən ... Bu bir-birindən çox fərqli iki ayrı şəhərdə, bir-birinə çox bənzəyən iki insan ... Bir-birlərindən xəbərsizkən, eyni gecədə eyni ulduzlara baxıb eyni diləyi tuturlar bəlkə bir gün ... Sonrasına siz nağıl deyin, mən hekayə ... Ya da bir xəyal ... Dedim ya hekayədə ən çox ümid var deyə; bir ümidlə başlayır hər şey ...
Eşqə ən çox bahar yaraşar deyil mi? Halbuki bir qış mövsümündə başlayır bu xəyali eşq. Çöldə qış, ürəklərdə bahar ... Çölləri yerinə, ürəklərdə çıxarır çiçəkləri ... Çölü soyuqmuş, buz kimiymiş, nə qəm? Ürəklərdə günəş ...
Qadın daş Binali, quru ayazlı şəhərdə yaşayır. Saxtalıqlardan, yalanlardan bezməyi ilə bir uçurumun kənarındaykən, bir ümid tutur əlindən ... Yəni dəniz iy verən şəhərdən gələn adam! Onun nə işi var idi o uçurumun başında deyə soruşacaqsan indi? O da eyni səbəblə orada idi. Bəlkə adam ətrafındakı bütün saxtalıqların və yalan sevdaların içində adamlığından utanmıştı da, onu uçurumdan atıb rahatlamaq istəyirdi. Ürəyini də alıb atacaktı; beləcə kimsə ağrıtmayacaqdı onu bir daha ... Amma qarşılaşmağı heç gözləmədiyi o yer də qadınla qarşılaşmışdı bax ... Adam və qadın əl-ələ verib imtina etdilər ürəklərini atmaqdan ... Nə də olsa bir ümid vardı içlərində hələ ... Əslində onların ürəkləri əl-ələ alovlandı ... O ikisi bir-birlərinin gözünə qaşına deyil, ölçüsünə həcminə deyil, ürəklərinə aşiq oldular ... Və ilk sözləri "ürəyini sevdim 'oldu eşqə ilk addımı atarkən. Ən çox sözlər kömək etdi onlara, bir-birlərinin ürəyinə toxunmaları üçün.
Bir gecə vaxtında qadın adamı düşünərkən statusuna belə yazdı:
'Eşq necə axar bir ürəkdən başqa bir ürəyə? Bəlkə bir mahnıyla, bəlkə bir şeirlə gəlir. Bəlkə də bir ulduz olaraq düşər ovucunuza, dilək tutduğunuz bir gecədə ... Uzaq bir şəhərdə bir ürək şeirlər yazar adınıza ... Hər sətir onu taparsınız, hər sətir özünüzü ... 160 xarakterə sığdırmağa çalışarsınız içinizdən daşan hər duyğunu ... Sığdıra bilməzsən ... Sonra bacarmazsınız da şeir yazmağı onun qədər gözəl, bir şeir tökülür qələminizdən ...
Səsini heç eşitmədiyim,
Heç dəymədiyim əllərinə,
Bir şairə vurgunam indi.
Mən heç oldum, o hər şey!
Yaşadığı şəhərdə,
Bir gecə olsun yatmadım,
Gəzmədim küçələrində,
Eşitmədim o şəhərin səs-küyünü
Və iyləmədim dənizinin qoxusunu ...
Mən onun ovucundakı ulduz oldum,
O mənim içimdə ümid ..
İşdə buna görə;
Sevginin adı ümiddir artıq, ümidin adı eşq! '
Adamsa bir hekayə yazdı və izah etdi bir çox başlanğıcını ... Soruşdu: "Bir ümid üzərinə eşq yazıla bilərmi? 'Deyə. Kimi təsdiqləyərək ümid üzərinə eşq yazılar dedi, kimi imtina etdi... Bir başqası bu hekayənin sonu yalnız hüsran deyərək ümidləri qırdı və bir dost dəstək verdi, qadın və adamın xoşbəxtliyinə ... Sonu nə olar? Nə qadın bilir, nə adam, nə də digərləri ... Tək bilən var sonunun nə olacağını, gözlə görülməyən varlığı ən dərində hiss tək bilən ...
İndi iki ayrı şəhərdə, bir-birlərinin yaralarını sözlərlə qucaqlamağa çalışan, iki yaralı ürək ovuc içlərində bir ulduz tutaraq, bir-birlərini düşünürlər. Ağlamağın nə qədər gözəl olduğunu kəşf edirlər yenidən ... Böyük bir xoşbəxtliklə yaşayarkən eşqi, hətta xoşbəxtliyi içlərinə daha çox çaxmaq üçün yuxularını fəda edərkən həmişə 'bir ümid' içlərində ... Və bir tərəfdən qayğılandırır, qorxurlar gün gəlir bu cadu pozular deyə ... Sözlərə, şeirlərə, mahnılara sığınırlar bir-birlərini daha çox hiss etmək üçün ... Nəticə olaraq xəyali bir eşqə 'salam' deyən iki ayrı ürək, tək ürək olub açdılar qapılarını xoşbəxtliyə ... Və gözə aldılar nə vaxt gələcəyi məchul olan hüznü ... Yəni bir ümidin üstünə eşq yazıldı və daha bitmədi hekayə ... Sizdən gəlirsə davam edini yazmağa və bir ad daha verin eşqə ...
Eşqin adı ümiddir artıq, ümidin adı eşq ...
Bu hekayədə, ilk baxışda eşq yox, yoldaşlıqdan eşqə çevrilən bir hekayə də deyil bu! Bir qadağan eşq əhvalatı heç deyil! İçində bir az hüzn, bir az xoşbəxtlik gözyaşı, bir neçə şeir və mahnı, yaralı iki ürək, qayğılar və təbii ki yuxusuz saatlar var. Bu hekayənin içində ən çox ümid var. Mərkəzdə isə eşq ...
Bir-birinə uzaq iki şəhər ... Biri daş binalarla çevrilmiş, küçələrində asıq üzlü insanların gəzdiyi, quru ayazların qol gəzdiyi bir şəhər ... Digəri dəniz qoxusu iliklərinə qədər sinən ... Bu bir-birindən çox fərqli iki ayrı şəhərdə, bir-birinə çox bənzəyən iki insan ... Bir-birlərindən xəbərsizkən, eyni gecədə eyni ulduzlara baxıb eyni diləyi tuturlar bəlkə bir gün ... Sonrasına siz nağıl deyin, mən hekayə ... Ya da bir xəyal ... Dedim ya hekayədə ən çox ümid var deyə; bir ümidlə başlayır hər şey ...
Eşqə ən çox bahar yaraşar deyil mi? Halbuki bir qış mövsümündə başlayır bu xəyali eşq. Çöldə qış, ürəklərdə bahar ... Çölləri yerinə, ürəklərdə çıxarır çiçəkləri ... Çölü soyuqmuş, buz kimiymiş, nə qəm? Ürəklərdə günəş ...
Qadın daş Binali, quru ayazlı şəhərdə yaşayır. Saxtalıqlardan, yalanlardan bezməyi ilə bir uçurumun kənarındaykən, bir ümid tutur əlindən ... Yəni dəniz iy verən şəhərdən gələn adam! Onun nə işi var idi o uçurumun başında deyə soruşacaqsan indi? O da eyni səbəblə orada idi. Bəlkə adam ətrafındakı bütün saxtalıqların və yalan sevdaların içində adamlığından utanmıştı da, onu uçurumdan atıb rahatlamaq istəyirdi. Ürəyini də alıb atacaktı; beləcə kimsə ağrıtmayacaqdı onu bir daha ... Amma qarşılaşmağı heç gözləmədiyi o yer də qadınla qarşılaşmışdı bax ... Adam və qadın əl-ələ verib imtina etdilər ürəklərini atmaqdan ... Nə də olsa bir ümid vardı içlərində hələ ... Əslində onların ürəkləri əl-ələ alovlandı ... O ikisi bir-birlərinin gözünə qaşına deyil, ölçüsünə həcminə deyil, ürəklərinə aşiq oldular ... Və ilk sözləri "ürəyini sevdim 'oldu eşqə ilk addımı atarkən. Ən çox sözlər kömək etdi onlara, bir-birlərinin ürəyinə toxunmaları üçün.
Bir gecə vaxtında qadın adamı düşünərkən statusuna belə yazdı:
'Eşq necə axar bir ürəkdən başqa bir ürəyə? Bəlkə bir mahnıyla, bəlkə bir şeirlə gəlir. Bəlkə də bir ulduz olaraq düşər ovucunuza, dilək tutduğunuz bir gecədə ... Uzaq bir şəhərdə bir ürək şeirlər yazar adınıza ... Hər sətir onu taparsınız, hər sətir özünüzü ... 160 xarakterə sığdırmağa çalışarsınız içinizdən daşan hər duyğunu ... Sığdıra bilməzsən ... Sonra bacarmazsınız da şeir yazmağı onun qədər gözəl, bir şeir tökülür qələminizdən ...
Səsini heç eşitmədiyim,
Heç dəymədiyim əllərinə,
Bir şairə vurgunam indi.
Mən heç oldum, o hər şey!
Yaşadığı şəhərdə,
Bir gecə olsun yatmadım,
Gəzmədim küçələrində,
Eşitmədim o şəhərin səs-küyünü
Və iyləmədim dənizinin qoxusunu ...
Mən onun ovucundakı ulduz oldum,
O mənim içimdə ümid ..
İşdə buna görə;
Sevginin adı ümiddir artıq, ümidin adı eşq! '
Adamsa bir hekayə yazdı və izah etdi bir çox başlanğıcını ... Soruşdu: "Bir ümid üzərinə eşq yazıla bilərmi? 'Deyə. Kimi təsdiqləyərək ümid üzərinə eşq yazılar dedi, kimi imtina etdi... Bir başqası bu hekayənin sonu yalnız hüsran deyərək ümidləri qırdı və bir dost dəstək verdi, qadın və adamın xoşbəxtliyinə ... Sonu nə olar? Nə qadın bilir, nə adam, nə də digərləri ... Tək bilən var sonunun nə olacağını, gözlə görülməyən varlığı ən dərində hiss tək bilən ...
İndi iki ayrı şəhərdə, bir-birlərinin yaralarını sözlərlə qucaqlamağa çalışan, iki yaralı ürək ovuc içlərində bir ulduz tutaraq, bir-birlərini düşünürlər. Ağlamağın nə qədər gözəl olduğunu kəşf edirlər yenidən ... Böyük bir xoşbəxtliklə yaşayarkən eşqi, hətta xoşbəxtliyi içlərinə daha çox çaxmaq üçün yuxularını fəda edərkən həmişə 'bir ümid' içlərində ... Və bir tərəfdən qayğılandırır, qorxurlar gün gəlir bu cadu pozular deyə ... Sözlərə, şeirlərə, mahnılara sığınırlar bir-birlərini daha çox hiss etmək üçün ... Nəticə olaraq xəyali bir eşqə 'salam' deyən iki ayrı ürək, tək ürək olub açdılar qapılarını xoşbəxtliyə ... Və gözə aldılar nə vaxt gələcəyi məchul olan hüznü ... Yəni bir ümidin üstünə eşq yazıldı və daha bitmədi hekayə ... Sizdən gəlirsə davam edini yazmağa və bir ad daha verin eşqə ...
Eşqin adı ümiddir artıq, ümidin adı eşq ...
Biz Sizə qeydiyyatdan keçməyi və ya öz adınız ilə sayta daxil olmağı məsləhət görürük.
| 
Müəllif: SiMPLe_GiRL | 
Baxış sayı : 601 | 
Rəylərin sayı (3) | 
8 oktyabr 2012
Müəllif: SiMPLe_GiRL | Baxış sayı : 601 | Rəylərin sayı (3) | 8 oktyabr 2012
|
| ||||
|
|
Səhifəni çap et
Məlumat
"Qonaq" kimi daxil olan ziyarətçilər saytda rəylərin bildirə bilməzlər.Zəhmət olmasa qeydiyyatdan keçin və ya öz hesabınızla sayta daxil olun!
