İstifadəçilər: 0
Robotlar: 0
Qonaqlar: 191
Saytda olan son 20 istifadəçi
Xocalı - 26.02.1992
![Dərviş və Yolçu [məntiqi sual]](/uploads/posts/1336136986_copy.jpg "Dərviş və Yolçu [məntiqi sual]")
Şikayətini bildir
www.nice.az » Sevgi Aləmi » Sevgini də öldürdük sonunda
Sevgini də öldürdük sonunda
Bu xəbəri dostlarınla paylaş:
Sevgini də öldürdük sonunda… Günbəgün… Eynilə havanı, suyu, yaşılı, sevgini öldürdüyümüz kimi… Həyatımızda heç bir şeyi planlı, proqramlı və sabitlikli edə bilməzkən, duyğuları öldürmə işində çox sabitlikli davrandıq… Bir-bir sildik həyatın göyqurşağı rənglərini…
Uşaqlarımız, yamyaşıl iki ağaca bağlanmış iplərlə qurulu yelləncəklərdə yellənə bilmədən böyüyür artıq… "Qonşu" sözü onlar üçün xarici bir dil kimi gəlir… Ailə tərəfindən nahar etməkmi?... Onun o ləziz dadı qaldımı ki, işləyən ailələrin bir fincan qəhvədə öldürdükləri səhərlərdə?…
Bu günlərdə uşaqlar baxıcılarının yolunu dörd gözlə gözləyir, onlar getdiklərində ağlayırlar… "Ana" sözü onlar üçün, səhər gedən-axşam gələn bir xarici üçün istifadə edilir. Köhnənin uşağı üçün saçını süpürgə edən cefakar analarına isə, "cahil" sifəti yaraşdırılır artıq!
Bu günün ən çox tələb görən peşələri, ruh xəstəlikləri sahələri oldu. Niyə? Çünki hər kəs özünə o qədər xariciləşdi ki… Hər kəsin ruhu xəstə, yaralı… Hər kəs, olması lazım olduğunu deyil, olması lazım olduğu təqlid ediləni yaşamağa çırpınır, ruhunu qanlar içində buraxaraq… Özünü öldürür günbəgün… Dəyərlərini itirir…
Və eşq… Ən çox ona kədərlənirəm itirdiklərimizin içində… Kim bilər, bəlkə də ən çox o acı çəkir…
Hal-hazırda, ağ ekranın çirkli şəxsiyyətlərinin gündəlik əlaqələrinə yaraşdırılır artıq, Rəsul-ü Əkrəmin Hz. Xətti tərəfindəndə diriltdiyi duyğular… O sadə, dayaz, çirkli duyğulara "eşq" deyilir…
Yavaş yavaş dəyərini itirir, bir yastıqda qocalmanın müqəddəs himayəsi… Sayılı günlər əhatə edir, bu günlərdəki "evçilik" lərin ətrafını… Bir ömürlük andlar artıq yoxdur… Bir ömürlük eşqlər… Eşq belə utanır adının yaraşdırıldığı, o çirkli kadrlardan…
Bu gün eşq çirkli… Eşq, günbəgün yaralanır… Kim bilir, bəlkə də eşq, ən çox bu günlərdə ölür…
BU GÜNÜN EŞQLƏRİ İBRƏT GÖTÜRSÜN DEYƏ…
Bir gün bir dərviş, bir qucaq dolusu alma ilə uzun yollar qət edən bir gənc qıza rast gəlmiş. Çölün istisində yorğunluqdan qızarmışdış qızın yanaqları...
'Hara gedirsən? Nə doldurdun qucağına?' deyə soruşmuş dərviş.
Uzaq tarlanı işarə etmiş qız:
'Sevdiyim işləyir orda... Ona alma aparıram.'
'Neçə dənə' deyə soruşmuş dərviş. Qız çaşmış:
'İnsan sevdiyinə apardığı şeyi sayarmı heç? demiş...
Və yavaşca qoparmış dərviş əlindəki təsbehin ipini..!
Uşaqlarımız, yamyaşıl iki ağaca bağlanmış iplərlə qurulu yelləncəklərdə yellənə bilmədən böyüyür artıq… "Qonşu" sözü onlar üçün xarici bir dil kimi gəlir… Ailə tərəfindən nahar etməkmi?... Onun o ləziz dadı qaldımı ki, işləyən ailələrin bir fincan qəhvədə öldürdükləri səhərlərdə?…
Bu günlərdə uşaqlar baxıcılarının yolunu dörd gözlə gözləyir, onlar getdiklərində ağlayırlar… "Ana" sözü onlar üçün, səhər gedən-axşam gələn bir xarici üçün istifadə edilir. Köhnənin uşağı üçün saçını süpürgə edən cefakar analarına isə, "cahil" sifəti yaraşdırılır artıq!
Bu günün ən çox tələb görən peşələri, ruh xəstəlikləri sahələri oldu. Niyə? Çünki hər kəs özünə o qədər xariciləşdi ki… Hər kəsin ruhu xəstə, yaralı… Hər kəs, olması lazım olduğunu deyil, olması lazım olduğu təqlid ediləni yaşamağa çırpınır, ruhunu qanlar içində buraxaraq… Özünü öldürür günbəgün… Dəyərlərini itirir…
Və eşq… Ən çox ona kədərlənirəm itirdiklərimizin içində… Kim bilər, bəlkə də ən çox o acı çəkir…
Hal-hazırda, ağ ekranın çirkli şəxsiyyətlərinin gündəlik əlaqələrinə yaraşdırılır artıq, Rəsul-ü Əkrəmin Hz. Xətti tərəfindəndə diriltdiyi duyğular… O sadə, dayaz, çirkli duyğulara "eşq" deyilir…
Yavaş yavaş dəyərini itirir, bir yastıqda qocalmanın müqəddəs himayəsi… Sayılı günlər əhatə edir, bu günlərdəki "evçilik" lərin ətrafını… Bir ömürlük andlar artıq yoxdur… Bir ömürlük eşqlər… Eşq belə utanır adının yaraşdırıldığı, o çirkli kadrlardan…
Bu gün eşq çirkli… Eşq, günbəgün yaralanır… Kim bilir, bəlkə də eşq, ən çox bu günlərdə ölür…
BU GÜNÜN EŞQLƏRİ İBRƏT GÖTÜRSÜN DEYƏ…
Bir gün bir dərviş, bir qucaq dolusu alma ilə uzun yollar qət edən bir gənc qıza rast gəlmiş. Çölün istisində yorğunluqdan qızarmışdış qızın yanaqları...
'Hara gedirsən? Nə doldurdun qucağına?' deyə soruşmuş dərviş.
Uzaq tarlanı işarə etmiş qız:
'Sevdiyim işləyir orda... Ona alma aparıram.'
'Neçə dənə' deyə soruşmuş dərviş. Qız çaşmış:
'İnsan sevdiyinə apardığı şeyi sayarmı heç? demiş...
Və yavaşca qoparmış dərviş əlindəki təsbehin ipini..!
Biz Sizə qeydiyyatdan keçməyi və ya öz adınız ilə sayta daxil olmağı məsləhət görürük.
| 
Müəllif: SEV_GI | 
Baxış sayı : 403 | 
Rəylərin sayı (5) | 
7 fevral 2011
Müəllif: SEV_GI | Baxış sayı : 403 | Rəylərin sayı (5) | 7 fevral 2011
|
| ||||
|
|
Səhifəni çap et
Məlumat
"Qonaq" kimi daxil olan ziyarətçilər saytda rəylərin bildirə bilməzlər.Zəhmət olmasa qeydiyyatdan keçin və ya öz hesabınızla sayta daxil olun!
