Bir vaxtlar bütün duyğuların üzərində yaşadığı bir ada var imiş:
Xoşbəxlik,Kədər,Bilik və digərləri,Eşq də daxil.

Bir gün adanın batmaqda olduğu duyğulara xəbər verilir.Və bu vaxt hamı adanı tərk etmək üçün qayıqlarını hazırlayır.Eşq adada qalan ən axırıncı duyğu olur,çünki mümkün olan ən son vaxta qədər gözləmək istəyir.Adanın batmağına az bir zaman qalmış,Eşq kömək istəməyə qərar verir.Varlılıq çox böyük bir gəminin içində oradan keçməkdə olur.Eşq,'Varlılıq,məni də yanına alarsan?'deyə soruşur.Varlılıq,'Xeyr,ala bilmərəm.Gəmimdə həddən artıq qızıl və gümüş var,sənin üçün yer yoxdur'deyir.Eşq çox gözəl bir yelkənin içindəki Qəzəbdən kömək istəyir:'Qəzəb,xahiş edirəm,mənə kömək et'.Qəzəb:'Sənə kömək edə bilmərəm,Eşq.Hər tərəfin sudur və yelkənimi məhv edə bilərsən'deyə cavab verir.Kədər yaxınlarda olur və Eşq ondan kömək istəyir:'Kədər,səninlə gəlim?'Kədər:'Offff,Eşq,o qədər kədərliyəm ki,tək qalmağa çox ehtiyacım var'.Xoşbəxtlik də Eşqin yanından keçir;amma o qədər xoşbəxt olur ki,Eşqin səsini eşitmir.Eşq birdən bir səs eşidir:'Gəl Eşq.Səni yanıma alacağam'.Bu Eşqdən qoca birisi olur.Eşq özünü o qədər şanslı və xoşbəxt hiss edir ki,onu yanına alanın kim olduğunu öyrənməyi yadından çıxarır.Başqa bir yerə çatdıqlarında,Eşqə kömək edən yoluna davam edir.Ona nə qədər borclu olduğunu başa düşən Eşq,Bilikdən soruşur:'Mənə kömək edən kim idi?'Bilik:'O,Zaman idi'deyə cavab verir.'Zaman?Niyə mənə kömək etdi?'deyə Eşq Bilikdən soruşur.Bilik gülümsəyir:

'Çünki ancaq Zaman Eşqin nə qədər böyük olduğunu başa düşə bilər'...

Sizcə də bu belədirmi?