Rəsulullah (s.ə.v) bir gün əsabəsinin birini çadırına gəldi.
Həmin gecə Rəsulullah (s.ə.v) mənimlə qaldı, istirahət edib yatdı. Oyanan vaxt su istədi. Mübarək əllərini yuyub, həmin suyu çadırımın yanındakı tikanın dibinə tökdü. Səhəri gün baxdıq ki, orada böyük bir agac bitmiş, böyük meyvələr gətirmişdi. Meyvələrin qoxusu gül qoxusu kimi, dadı şəkər kimi idi. O agacın meyvəsindən ac bir kimsə yesə doyar, sussuz bir kimsə içsə sussuzlugu keçərdi. Xəstə bir i yesə şəfa tapardı.Biz o agacın adını mübarək agac qoymuşduq.
Bir gün səhər o agacın tumurcuqlarının töküldüyünu, yarpaqlarının büzüşmüş oldugunu gördüm. Bir az sonra eşitdim ki, Rəsulullah (s.ə.v) vəfat edib. Bu hadisədən otuz il sonra yenə bir səhər vaxtı gördük ki, o agac kökündən budaqlarına qədər tikən halına gəlmiş, meyvələri yerə tökülmüşdü. İmam Əlinin (ə) şəhid edildiyi xəbərini eşitdik. Bundan sonra o ağac artıq meyvə vermədi. Bir gün yenə gördük ki, agacın içindən qan axır. Kədərli bir halda oturmuşduq, az sonra İmam Hüseynin (ə) şəhid edildiyini eşitdik. Sonra o ağac kökündən qurudu.