"İnsan nə üçün yaradılmış?" sualına tez-tez şahid olarıq. Belə bir sualı özümüzə yaxud bir başqasına soruşmamız, bizim üçün böyük bir İlahi lütfkarlıqdır. Belə ki: Bu sualı günəş özünə soruşa bilmədiyi kimi, bir başqa ulduz da günəşə soruşa bilmiş deyil. Yenə bu sualı bir arı bir başqa arıya, yaxud bir qoyun başqasına soruşmaqdan acizdir. Demək olur ki, bu problemin cavabını axtaran insan, öz varlığını istədiyi sahədə istifadə etmə mövzusunda sərbəst buraxılmış; bir axtarış içində və bu mövzuda bir imtahana tabe tutulmuşdur.

Bu imtahanı qazanmanın tək yolu, problemin cavabını bizi yaradandan öyrənməmizdir. Bu nöqtəyə çatan insanlar həqiqətin qapısını döymüş olarlar. Və özlərinə Quran diliylə, Peyğəmbər diliylə cavabları verilər.

"Mən cinləri və insanları, ancaq mənə ibadət -qulluq- etsinlər deyə yaratdım." ( Zariyat Surəsi, 56)
Nur Külliyyatında ibadətə "bacarıq" mənası verilir. Bu məna üzərində çoxu təfsir alimlərimiz ittifaq etmişlər. Namaz, oruc kimi ibadətlər isə bu bacarığın nəticəsidir. Yəni, insan nemətin şükr tələb etdiyini idrak edəcək ki, sonra bu şükr və həmd vəzifəsini yerinə yetirsin.

İnsan, başqa insanlara mərhəmət etməsi lazım olduğunun şüuruna çatacaq ki, zəkat və sədəqə vermə yolunu tutsun.

Bütün bunlar imanın və bacarığın, yəni Allaha inanmanın və onu tanımanın meyvələridir.

Bir mələk, bir meyvəni təfəkkür edərkən, dünənin şəkilsiz, rəngsiz elementlərinin bu gün gözəl bir varlıq halına gəlmələrini, sərt ağacdan bu yumşaq meyvələrin çıxmasını heyrətlə seyr edər. Amma o meyvənin dadını, vitaminini, kalorisini düşünə bilməz, təfəkkür edə bilməz. Çünki, istedadı buna uyğun deyil.

İnsana bu nöqtədə tam fərqli bir qabiliyyət verilmişdir. O, ağlıyla, xəyaliylə yalnız hazır əşyanı deyil, o anda görmədiyi nə qədər şeyləri, hətta keçmişi və gələcəyi düşünə bilər. Beləcə fikri, düşüncəsi, anlayışı və bolluğu genişləyər. Əlinə aldığı bir meyvəni yeyərkən, o anda bir milyonu aşan canlı növünün sonsuz deyiləcək qədər çox fərdlərinin ruziləndiklərini, özünün də bu İlahi süfrədən faydalanan bir fərd olduğunu düşünə bilər və beləcə Allahın Rəzzaq adını böyük mənada təfəkkür etmə imkanına qovuşar.

Diləsə, düşüncəsini keçmiş və gələcək zamanlara da aparar. Bütün zamanlarda və məkanlardakı hər cür neməti və onlardan istifadə edənləri, xəyalının köməyi ilə, birlikdə düşünər və təfəkkürü daha da genişləyər.