

www.nice.az » İslam Dünyası » İman və Təqva...
İman və Təqva...
Bu xəbəri dostlarınla paylaş:

Rəvayətdir ki, bir nəfər mö'min şəxs (çox arzu edib) Allahdan istəyib ki, Peyğəmbər Əleyhis - Səlamı yuxuda görsün. Yatır və Allahın Rəsulu Xuda aləmi - röyada mücəssəm olur və Həzrət buyurdu ki, - mətləbin nədir? Mö'min bəndə ərz edib ki,
- Ya RəsuləLah!
İmanım kamin olmağını istəyirəm.
Həzrət Rəsul buyurdu: - Al bu duanı oxu, imanın kamil olsun.
O, Allah bəndəsi yuxudan oyanıb, bu duanı yanında görür..
Bu dua Mücir duası olur.
Tanrı Əzrailə:
"Ya Əzrail! Qullarımdan her hansı birinin canını alınca heç üzüldünmü?"-
-Ya Rabb HƏRŞEY sənə məlumdur. Yalnızca bir qulunun ruhunu alınca çox üzüldüm. Bir gəmi dağlara çırpılıb parçalanmışdı. Orada bir ana və bir uşaq var idi. O ananın canını almaq tapşırılmışdı. Onun canını alınca çox üzüldüm. Körpəni isə bir taxtanın üzərində bir adaya atdım. Yetim qaldı.
Tanrı:
“Bəs sevinərək hər hansı bir qulumun canını aldınmı? â€
Bəli tanrım. Bir zalım padşah var idi. Bütün xalq onun əlindən bezar idi. Bax o qulunun canını sevərək aldı.
“Padşahın kim olduğunu xatırlayırsammı?â€
-Xeyr xatırlamıram Ya Rabb-deyincə, Tanrı buyurdu:
“Həmən o padşah anasının canını üzülərək aldığın yetim uşaqdır, zalım padşahdırâ€
Bir gün sübh namazı vaxtı Həzrət Əli (ə.) məscidə gedərkən yolda bir ahıl kişiyə rast gəlir. Onun ağsaqqallığına hörmət edib, qarşısına keçmir və yavaş-yavaş ardınca gedir. Məscid qapısına çatanda yaşlı kişi məscidə girməyib, yoluna davam edir. Sonradan Həzrəti Əli onun xristian olduğunu başa düşür. Məscidə girəndə Peyğəmbəri (s.a.a.v.) rukuda görür. Günəşin çıxma vaxtı yaxınlaşmışdı. Həzrəti Əli (ə.) camaata qoşulub namaz qılır.Namazdan sonra səhabələr Peyğəmbərdən soruşurlar:
"Ya Peyğəmbər! Birinci rukuda adətinizdən daha çox qaldınız. O qədər durdunuz ki, hətta günəşin doğmağına az qalmışdı. Lütf edib, səbəbini deyə bilərsinizmi?" Həzrəti Məhəmməd Peyğəmbərimiz (s.a.a.v.) :
"Hər zaman olduğu kimi Səmi'allahülimən həmidəh deyib, rukudan qalxmaq istəyəndə, Cəbrayıl (ə.) peyda olub qanadı ilə kürəyimdən basıb, başı ilə başımı tutub qalxmağıma mane oldu. Bundan başqa hikmətinin nə olduğunu mən də bilmirəm" - buyurdu.
O an Allah Təala Cəbrayıla (ə.) əmr edir ki, "Həbibimə yetiş, səbəbini bildir. Əshabına bu sirri açsın." O saat Hz.Cəbrayıl (ə.) Həbibullahın (s.a.a.v.) hüzuruna gəlib, xəbər verdi ki,
"Ya Rəsulallah! Mübarək başınızı rukudan qaldırmaq istədiyiniz zaman Allah Təala mənə əmr etdi ki, yetiş, Həbibimi qoyma rukudan qalxsın. Mənim qulum Əli yolda bir ağsaqqalın saqqalına hörmət edib yavaş yeridiyi üçün camaat namazının savabından məhrum olur. Qalmasın. Həbibimə çatsın. Mən də gəldim, Sultanımı rukuda tutdum, Əli (ə.) gəldi. Allah Təala məni sizi rukuda tutmağa göndərdiyi zaman, qardaşım İsrafili də günəşi tutmağa göndərdi ki, Hz.Əli sizə çatana qədər çıxmasın. Budur hikmət."
- Ya RəsuləLah!
İmanım kamin olmağını istəyirəm.
Həzrət Rəsul buyurdu: - Al bu duanı oxu, imanın kamil olsun.
O, Allah bəndəsi yuxudan oyanıb, bu duanı yanında görür..
Bu dua Mücir duası olur.
Tanrı Əzrailə:
"Ya Əzrail! Qullarımdan her hansı birinin canını alınca heç üzüldünmü?"-
-Ya Rabb HƏRŞEY sənə məlumdur. Yalnızca bir qulunun ruhunu alınca çox üzüldüm. Bir gəmi dağlara çırpılıb parçalanmışdı. Orada bir ana və bir uşaq var idi. O ananın canını almaq tapşırılmışdı. Onun canını alınca çox üzüldüm. Körpəni isə bir taxtanın üzərində bir adaya atdım. Yetim qaldı.
Tanrı:
“Bəs sevinərək hər hansı bir qulumun canını aldınmı? â€
Bəli tanrım. Bir zalım padşah var idi. Bütün xalq onun əlindən bezar idi. Bax o qulunun canını sevərək aldı.
“Padşahın kim olduğunu xatırlayırsammı?â€
-Xeyr xatırlamıram Ya Rabb-deyincə, Tanrı buyurdu:
“Həmən o padşah anasının canını üzülərək aldığın yetim uşaqdır, zalım padşahdırâ€
Bir gün sübh namazı vaxtı Həzrət Əli (ə.) məscidə gedərkən yolda bir ahıl kişiyə rast gəlir. Onun ağsaqqallığına hörmət edib, qarşısına keçmir və yavaş-yavaş ardınca gedir. Məscid qapısına çatanda yaşlı kişi məscidə girməyib, yoluna davam edir. Sonradan Həzrəti Əli onun xristian olduğunu başa düşür. Məscidə girəndə Peyğəmbəri (s.a.a.v.) rukuda görür. Günəşin çıxma vaxtı yaxınlaşmışdı. Həzrəti Əli (ə.) camaata qoşulub namaz qılır.Namazdan sonra səhabələr Peyğəmbərdən soruşurlar:
"Ya Peyğəmbər! Birinci rukuda adətinizdən daha çox qaldınız. O qədər durdunuz ki, hətta günəşin doğmağına az qalmışdı. Lütf edib, səbəbini deyə bilərsinizmi?" Həzrəti Məhəmməd Peyğəmbərimiz (s.a.a.v.) :
"Hər zaman olduğu kimi Səmi'allahülimən həmidəh deyib, rukudan qalxmaq istəyəndə, Cəbrayıl (ə.) peyda olub qanadı ilə kürəyimdən basıb, başı ilə başımı tutub qalxmağıma mane oldu. Bundan başqa hikmətinin nə olduğunu mən də bilmirəm" - buyurdu.
O an Allah Təala Cəbrayıla (ə.) əmr edir ki, "Həbibimə yetiş, səbəbini bildir. Əshabına bu sirri açsın." O saat Hz.Cəbrayıl (ə.) Həbibullahın (s.a.a.v.) hüzuruna gəlib, xəbər verdi ki,
"Ya Rəsulallah! Mübarək başınızı rukudan qaldırmaq istədiyiniz zaman Allah Təala mənə əmr etdi ki, yetiş, Həbibimi qoyma rukudan qalxsın. Mənim qulum Əli yolda bir ağsaqqalın saqqalına hörmət edib yavaş yeridiyi üçün camaat namazının savabından məhrum olur. Qalmasın. Həbibimə çatsın. Mən də gəldim, Sultanımı rukuda tutdum, Əli (ə.) gəldi. Allah Təala məni sizi rukuda tutmağa göndərdiyi zaman, qardaşım İsrafili də günəşi tutmağa göndərdi ki, Hz.Əli sizə çatana qədər çıxmasın. Budur hikmət."
Biz Sizə qeydiyyatdan keçməyi və ya öz adınız ilə sayta daxil olmağı məsləhət görürük.
|
Müəllif: Menekşe |
Baxış sayı : 522 |
Rəylərin sayı (4) |
6 noyabr 2012




|
| ||||
|
|

Məlumat
"Qonaq" kimi daxil olan ziyarətçilər saytda rəylərin bildirə bilməzlər.Zəhmət olmasa qeydiyyatdan keçin və ya öz hesabınızla sayta daxil olun!